Ο entrepreneur που λατρεψε ο ΓΑΠ
Με πτυχίο Νομικής και προϋπηρεσία σε διαφημιστική
ως copywriter, ο Γιώργος Κολιόπουλος έγινε ο
επιχειρηματίας που είδε το ελληνικό λάδι ως τον
«υγρό χρυσό» που είναι, και εξ Αττικής ορμώμενος
εισέβαλε σε Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Αμπου
Ντάμπι, αλλά και στα ράφια του Harrods, γεγονός
που στάθηκε αφορμή για να αποτελέσει ένα από τα
παραδείγματα επιτυχημένης επιχειρηματικότητας
στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Τι λεει ομως ο ιδιος για την μεγαλη επιτυχια της πρωτοτυπης αυτης επιχειρηματικης κινησης του;
Δεν έχω φύγει ποτέ στο εξωτερικό, δεν έχω μείνει
ποτέ έξω και αυτό είναι ένα ενδιαφέρον case study.
Ολα έγιναν μέσα από το λάπτοπ, διότι έχω το ταλέντο να
ανακαλύπτω τη χρήσιμη γνώση κάτω από στρώματα
άχρηστων πληροφοριών. Είναι εφικτό να ζεις σε μια
χώρα και να κάνεις καριέρα σε άλλη. Οπως ο Ζενέτος,
αλλά και ο Μορικόνε, ο οποίος έκανε καριέρα στο
Χόλιγουντ όντας στη Ρώμη. Μένω στην Ελλάδα γιατί
αγαπώ τη χώρα μου. Στην ουσία της, όχι όπως είναι.
Στην Ελλάδα υπάρχει και η εμφυλιακή διάσταση. Μετά
την αναφορά του Πρωθυπουργού διακόπηκε η
συνεργασία μου με την Κριτσά στην Κρήτη.
“Αυτό που συνηθίζω να λέω είναι ότι το «λ» είναι το
πρώτο λάδι που δεν φτιάχτηκε από ελιές αλλά από
βιβλία. Είναι καρπός εγκεφαλικής σκέψης.Με βοήθησαν
τα διαβάσματά μου. Κυρίως ο Πίντσον.
Βασικότατη επιρροή μου θεωρώ τον Στέλιο Ράμφο και βεβαίως τον
αρχιτέκτονα Ζενέτο, γιατί πιστεύω ότι οι πρωτοπόροι
στην Ελλάδα πάντα αισθάνονταν μια μοναξιά. Την έχω
βιώσει. Από οικονομικής απόψεως, αλλά και επειδή δεν
με καταλάβαινε κανείς”
Γιατι αποφασισε να ασχοληθεί με το λάδι;
“Ηθελα να κάνω κάτι αποκλειστικό επειδή μου
αρέσουν τα ιδιαίτερα πράγματα. Δεν θα πάρω μια
Rolls-Royce, αλλά αναγνωρίζω γιατί υπάρχει στον
κόσμο. Το κυριότερο: το ότι δεν οδηγώ Rolls-Royce, δεν
σημαίνει ότι δεν μπορώ να φτιάξω μία. Στην Ελλάδα δεν
υπάρχει πολύς κόσμος που το καταλαβαίνει αυτό. Κάθε
άνθρωπος πρέπει να έχει το αντικείμενο που τον
εκφράζει. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό. Οσο πιο απόμακρο
είναι ένα αγαθό τόσο πιο πολύ το θέλουμε. Πολλοί θα
αντιμάχονταν αυτήν την άποψη, αλλά ίσως δεν την
αναγνωρίζουν στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν και οι
ίδιοι.”
Η διαδρομη και η διεθνης αναγνωριση
“Για να λανσάρω το «λ» το 2007, έστειλα 80
χειροποίητες κασετίνες με κούριερ σε
trendsetters και δημοσιογράφους γκουρμέ. Στην
Ντονατέλα Βερσάτσε, στον Ιαν Σράγκερ, ο
οποίος ήταν ιδιοκτήτης του Studio 54 και
δημιουργός του πρώτου boutique hotel μαζί με
τον Φίλιπ Σταρκ, στους «Los Angeles Times»
και στους «New York Times». Οχι απαραίτητα
για να τους κάνω πελάτες, αλλά για να διαδοθεί
το «λ» μέσω του word of mouth”
Εκανα το πρώτο πολυτελές αγαθό από
ελληνικά χέρια. Είμαστε χρόνια καταναλωτές
πολυτελών αγαθών, αλλά δεν ξέρουμε τον
τρόπο για να τα δημιουργήσουμε εμείς. Εφερα
το premiumization που εφαρμόζεται χρόνια στα
ποτά, στο λάδι. Η κατηγορία ultra premium δεν
υπήρχε, αλλά αποφάσισα να το πω εγώ έτσι
επειδή έτσι μου αρέσει. Είναι το πρώτο λάδι που
χρησιμοποίησε αυτήν την ιδέα μάρκετινγκ.”
“Οι πρωτιές του «λ» είναι πολλές. Είναι το
πρώτο λάδι πολυτελείας στον κόσμο, το
πρώτο λάδι στο οποίο αναγράφεται η ultra
premium κατηγορία του, το πρώτο επίσης με
συσκευασία λευκών αποχρώσεων σε αντίθεση
με τα γήινα χρώματα που έχουν τα υπόλοιπα.
Είναι το πρώτο σε τόσο ακριβή συσκευασία
δώρου παγκοσμίως (€ 150 ή $ 180), αλλιώς €
41 το μπουκάλι (500 ml). Το «λ» αναβαθμίζει
εξίμισι φορές την προστιθέμενη εξαγώγιμη αξία
του ελληνικού ελαιόλαδου στο εξωτερικό.”
Η επιχειρηματικοτητα στην Ελλαδα και συμβουλες προς επιδοξους επιχειρηματιες.
“Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Ελλάδας δεν
ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Δεν καταλαβαίνουν
τι κάνεις και αντί τουλάχιστον να πουν «προχώρα», μόνο
σε αποθαρρύνουν. Κατέληξα ότι έπρεπε να κάνω τη δική
μου υπέρβαση. Είπα: «Ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως
μου τον έχουν μάθει στην Ελλάδα, όπου όλα είναι ένα
ακίνητο σύμπαν. Στον κόσμο μπορεί να υπάρχει
ρευστότητα». Επρεπε όμως πρώτα να φτιάξω τον εαυτό
μου. Να φτάσω στο «μηδέν». Αποκαθήλωσα πλήρως
την Ελλάδα και είπα: «Δεν αξίζουμε τίποτε». Αυτό είναι
και το μυστικό για την αυτογνωσία του Νεοέλληνα.
Πρέπει να δεις τον εαυτό σου ως μηδενικό για να
ξαναβρείς το ένα σου, να δημιουργήσεις. Είτε είσαι
επιχειρηματίας είτε δάσκαλος.”
“Η συμβουλή μου σε κάθε επίδοξο επιχειρηματία ή
δημιουργό είναι να μην ακούει το «γύρω γύρω». Το
μέλλον της Ελλάδας δεν είναι σε αυτό που βλέπουμε
γύρω μας, στο τώρα. Εγώ φροντίζω να προσφέρω
προϊόντα που αγαπάω πρώτα εγώ, για να τα χαίρονται
μετά οι υπόλοιποι. Το μυστικό είναι η σπανιότητα και η
μικρή παραγωγή. Αν
διοχετεύαμε ελάχιστο από το πάθος με το οποίο
διαδηλώνουμε στην αμερικανική πρεσβεία σε ένα όραμα,
θα ανορθώναμε την οικονομία. Να βρεθούν
επιχειρηματίες και να τυποποιήσουν προϊόντα που θα
κατακτήσουν την Αμερική ειρηνικά.”
Λεφτά υπάρχουν;
“Πλούσιος δεν έγινα, αλλά συνεχίζω, αυτή είναι η
τρέλα μου. Το ότι κατάφερα και άλλους να παθιαστούν
με το προϊόν μου, σημαίνει ότι πέτυχα. Η Speiron δεν
είναι εταιρεία των τζίρων. Τη φαντάζομαι μικρή και
ταγμένη, α λα Rolls-Royce. Εχω κάνει κάτι μοναδικό σε
παγκόσμια κλίμακα, και αυτό ήθελα. Το επόμενο προϊόν
θα είναι τρόφιμο ή ποτό και θα εντυπωσιάσει εξίσου.”
Το "λ" στο εξωτερικο
Το "λ" στην ελληνικη τηλεοραση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου