να μαστε παλι εδω

στην τηλεοραση γιουρομπασκετ, στα ηχεια φοιβος,
το τασακι παλι γεμισε κι ο καφες τελειωσε.
τα παιδια εξω χαιρονται τις τελευταιες μερες πριν ξεκινησει ξανα το σχολειο και η κινηση στον δρομο ειναι πιο διαολεμενη απο ποτε.
μια τριτη που μοιαζει λιγο με κυριακη, με την μελαγχολια της δευτερας εκει απεναντι να σε κοιταει και να γελαει ειρωνικα.
σε μια πολη που ερωτευεται τα βραδια, σε μερη κρυφα, για να μην την δει κανεις, το φεγγαρι κανει δειλα-δειλα την εμφανιση του
κι εγω κλεινω τα ματια κι ειμαι παλι εκει.
στη θαλασσα που τα συγχωρει ολα
που δεν κανει ερωτησεις
που δεν σε μπερδευει,
που σε αγκαλιαζει χωρις να περιμενει κατι
εκει που οι ανθρωπινες σχεσεις δε μοιαζουν τοσο δυσκολες και τα προβληματα σου ξεχνιουνται στην πρωτη βουτια.
σεπτεμβρης.