Ο αγαπημένος "πρίγκιπας" μικρών και μεγάλων.

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην μεγάλη του αγάπη: τα αεροπλάνα.

Για πολλά χρόνια ήταν πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, ενώ υπήρξε και δοκιμαστής αεροπλάνων για γνωστή γαλλική αεροπορική εταιρία. Πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην πτώση της Γαλλίας, παρασημοφορήθηκε από το γαλλικό κράτος και τελικά το 1944 έμελλε να είναι μοιραία χρονιά για εκείνον, καθώς ήταν η χρονιά που σκοτώθηκε.

Εκτός όμως από την καριέρα του ως αεροπόρος, ο Εξυπερύ αγαπούσε πολύ την συγγραφή. Είχε γράψει πολλά λογοτεχνικά αριστουργήματα με πιο γνωστό και αγαπημένο των αναγνωστών όλων των ηλικιών να είναι "Ο Μικρός Πρίγκιπας".

Το συγκεκριμένο το έγραψε το 1943 στην Αμερική όπου είχε εγκατασταθεί μετά την υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία, ενώ έχει σχεδιάσει και όλα τα σκίτσα που απεικονίζονται στο βιβλίο.

Το παράδοξο με αυτό το διήγημα είναι πως ενώ είναι ένα παιδικό βιβλίο, παρ'ολ αυτά είναι βιβλίο για μικρούς και μεγάλους καθώς απεικονίζει μοναδικά τις έννοιες της αγάπης και της φιλίας αλλά και την ανάγκη της ύπαρξης ειρήνης για να επιτευχθεί η παρουσία των δύο παραπάνω εννοιών.

Η ιστορία έχει ως εξής. Ένας πιλότος πέφτει με το αεροπλάνο του στην έρημο, λόγω βλάβης. Εκεί τον πλησιάζει ένα παιδί εντελώς ασυνήθιστο με το οποίο στην πορεία γίνονται φίλοι. Κάνουν μεγάλες συζητήσεις και το παιδί του εξιστορεί τα ταξίδια του σε άλλους πλανήτες και γεγονότα που έζησε όταν γνώρισε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών που γνώρισε είναι η ματαιοδοξία και η αλαζονεία κάτι που ως παιδί εκείνος δεν μπορεί να καταλάβει, γιαυτό και κάνει πολλές ερωτήσεις.

Αργότερα στην ιστορία ο "μικρός πρίγκιπας" μας ξεναγεί στον δικό του πλανήτη. Τον αστεροειδή Β612, όπως τον ονομάζει ο πιλότος - αφηγητής της ιστορίας. Το όνομα αυτό δίνεται μετά απο ανάλυση για το πως οι... μεγάλοι ασχολούνται περισσότερο με τα νούμερα και με ανθρώπους οι οποίοι συμπεριφέρονται όπως κι εκείνοι.

Το σπίτι λοιπόν του πρίγκιπα έχει τρία ηφαίστεια από τα οποία μάλιστα τα δύο είναι ενέργα και ανάμεσα σε πολλά αντικείμενα ένα τριαντάφυλλο, το οποίο το παιδί αγαπάει πολύ. Την αγάπη του για το συγκεκριμένο λουλούδι την βλέπουμε στο κεφάλαιο 16 οπότε και βλέπει ένα ολόκληρο παρτέρι με τριαντάφυλλα και απογοητεύεται, αφού μέχρι πρότινως νόμιζε πως το δικό του ήταν το μοναδικό σε ολόκληρο το σύμπαν. Τότε το παιδί λυγίζει και κλαίει γιατί νιώθει ότι δεν είναι τίποτα σημαντικό αφού το μόνο που του ανήκει είναι ένα συνηθισμένο λουλούδι. Στο κεφάλαιο 21, το σημαντικότερο κατα την άποψη μου κεφάλαιο ολόκληρου του βιβλίου, ο "μικρός πρίγκιπας" συναντά μία αλεπού την οποία και αποφασίζει να εξημερώσει μετά από δική της παράκληση. Εκείνη λοιπόν του εξηγεί ότι το τριαντάφυλλο του είναι πολύτιμο, γιατί αγαπάει μόνο εκείνο και όχι όλα τα υπόλοιπα τριαντάφυλλα που υπάρχουν. Άλλωστε , όπως του λέει "την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν".

Στο τελευταίο κεφάλαιο ο "μικρός πρίγκιπας" αποχαιρετά τον πιλότο και του εξηγεί πως τώρα που θα φύγει θα φαίνεται πεθαμένος, αλλά δεν θα είναι αλήθεια. Συγκινείται και κλαίει πριν χαθεί για πάντα από τα μάτια του φίλου του. Το βιβλίο τελειώνει με τον πιλότο να παρακαλά τους αναγνώστες να τον ενημερώσουν εάν ποτέ δουν ένα παράξενο παιδί που αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο καταλαβαίνει κανείς γιατί απευθύνεται σε όλους και όχι μόνο στα μικρά παιδιά. Ο μικρός πρίγκιπας κάνει κάποιες βαθυστόχαστες παρατηρήσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Με τις ιστορίες του περνάει πολύ δυνατά μηνύματα, ενώ τα λεγόμενα της αλεπούς είναι η ουσία ολόκληρου του βιβλίου. Μέσα από τις διάφορες γνωριμίες του παιδιού διαφαίνεται η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση και το πέρασμα στον "κόσμο των μεγάλων".

Ο "μικρός πρίγκιπας" είναι ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη καθώς είναι από τα πιο διαχρονικά διηγήματα που έχουν γραφτεί ποτε.