Οκτώβριος -aka ετοιμη

εξω βρεχει. και μεσα βρεχει. νοιωθω σαν να εχω πατησει το pause στην ζωη μου αυτες τις μερες.

το εχεις νοιωσει ποτε;

                                                     σαν να εχω βγει εκτος ρυθμου, εκτος ροης, οπως τοτε που ημαστε μικρα και πηγαιναμε καμια εκδρομη
και φωναζε η δασκαλα: "γιωργακηηη μπες μεσα στη γραμμη παιδι μου και πιασε το χερι του γιαννακη γρηγορα!".

    ταυτοχρονα ηρθε και η αντικοινωνικοτητα και μου χτυπησε την πορτα
και εχασα τις μερες.
       μηπως εχασα και την ευκαιρια;
(εγω προσπαθω. παντα προσπαθω. ακομα κι οταν τρωω τα μουτρα μου. 
τοτε ειναι που χαιρομαι περισσοτερο που προσπαθησα...)

οταν συνερχεσαι απο ολο αυτο, ειναι σαν να ξυπνας απο εναν βαθυ υπνο. λιγο διαφορετικη, λιγο ανανεωμενη,  λιγο προβληματισμενη, αλλα αποφασισμενη.