5 Σεπ 2010

What time is it in the world?

Το καλοκαιρι περασε... (ευτυχως) 
Τι καλοκαιρι ηταν αυτο; Μικρο πολυ και αχαρο... Πολυ αχαρο. 
Και να μαι πισω στην Αθηνα ετσι ξαφνικα. Πανω απο ενα βιβλιο μονιμως... Ποτε κοινωνιολογια, ποτε ιστορια. Αλλα το βιβλιο εκει. Δε λεει να ξεκουμπιστει. 
4ο ετος φετος... (Wow! Ποτε εφτασα εδω;;) Τα πραγματα δυσκολευουν. Ζορια ερχονται το νιωθω. Αλλα δεν χανω την αισιοδοξια και την πιστη μου. 
Believe. Αυτο θα γινει τατουαζ μια μερα θα το δειτε...!

Αναμεσα στο διαβασμα, την επιστροφη στην συνηθισμενη καθημερινη ρουτινα της πολης και την γενικοτερη επανενταξη στην βαρετη πραγματικοτητα, ηρθαν οι Ιρλανδοι και με αποσυντονισαν... 

Παρασκευη, 3 Σεπτεμβριου 2010 Σταδιο Ο.Α.Κ.Α ωρα 6παρα το απογευμα. 
Τοτε φτασαμε στο χωρο. 
Γυρω στις εξιμιση και μετα απο τραγικη συνεννοηση με τους αλλους τελικα μπηκαμε στο σταδιο. 
Στομα ορθανοιχτο, ματια γουρλωμενα και ενα ηλιθιο χαμογελο...Αυτη ηταν η πρωτη αντιδραση μου οταν αντικρυσα την φημισμενη κυλινδρικη σκηνη των U2. 





Αραξαμε στα καγκελα, παρατηρουσαμε τον κοσμο που πηγαινοερχοταν μεσα στο χωρο και ανυπομονουσαμε να κανουν την εμφανιση τους ο Bono και η παρεα του.
Γυρω στις 20:15 ανεβηκαν στη σκηνη οι Snow patrol, οι οποιοι μου αρεσαν πολυ ομολογουμενως και ο τραγουδιστης τους τα ειχε χασει με τον κοσμο...  ( ενα μικρο γλυκο φλορακι που μου θυμισε τον τυπο που παιζει τον Chuck!). Εννια παρα μας αποχαιρετησαν και η αντιστροφη μετρηση ξεκινησε... 
Μια ωρα αργοτερα και με τα φωτα ορθανοιχτα οι U2 εκαναν την εμφανιση τους .Απλα, περασαν μπροστα απο τον κοσμο, ανεβηκαν στη σκηνη και ενα απο τα καλυτερα βραδια της ζωης μου ξεκινησε... Elevation και Sunday bloody sunday τα τραγουδια που ηθελα οπωσδηποτε να ακουσω και μου εκαναν τη χαρη να τα παιξουν και τα δυο. Δυο ωρες αργοτερα η συναυλια τελειωσε, τα φωτα εσβησαν τα μικροφωνα εκλεισαν και το συγκροτημα συνεχισε απλα το ταξιδι του για τον επομενο προορισμο της περιοδειας... 
Εγω ομως, δυο μερες αργοτερα, ακομα δεν εχω συνειδητοποιησει οτι εκεινο το βραδυ ηταν αληθινο...
Και να σκεφτειτε οτι αρχικα ημουν χλιαρη εως αδιαφορη για αυτη την συναυλια, θεωρωντας την απλα αλλη μια μουσικη εμπειρια... 

Ποσο ευκολα αλλαζεις γνωμη τελικα..

.







Clue της βραδιας, τα "θεικα" ονοματα της μπαντας με τον Bono να αυτοαποκαλειται Alexander the mother fucking great! (Ετζ- Οδυσσεας, Λαρυ- Απολλωνας, Ανταμ- Διας)



4 σχόλια:

ypnos είπε...

Ημουν λιγο μικροτερος σου σαν ειδα τους U2 για πρωτη φορα και σαν εζησα την μεγαλυτερη, μεχρι και σημερα, συναυλια της ζωης μου - αυτη των Stones στο ΟΑΚΑ των 100.000 θεατων.

Εισαι τυχερη που ησουν εκει και που πετυχες ενα τεραστιο συγκροτημα να ερχεται στη χωρα μας με full εξοπλισμο και σε παρα πολυ καλη ημερα.

Σιγουρα ειναι..

a night to remember.



ΥΓ Εμενα μου αρεσε και ο Avin.

melina είπε...

Αν σκεφτω οτι στα 17 μου ειδα τους Metallica και στα 20 μου τους ξαναειδα ναι, ειμαι αρκετα τυχερη, νομιζω...!

Οπως διαβασα και σε καποιο σαιτ "οι U2 προσγειωσαν το διαστημοπλοιο τους" στην Αθηνα για μια απιστευτη συναυλια...

Χμ.. Λες να ειμαι τυχερη και να τους ξαναδω;

ΥΓ. Εμενα παλι μονο το Blackfield μου αρεσε, ο τυπακος οχι και τοσο...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΜΕ ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΔΕΣ.

melina είπε...

Αμην Σκρουτζακο! Μακαρι να ειναι γιατι με την προηγουμενη δεν τα πηγαμε και τοσο καλα..
Ναι ηταν υπεροχη συναυλια!

Καλη εβδομαδα και σε σενα ευχομαι!