11 Μαΐ 2010

Ρουντυ...

Δε θα ξεχασω εκεινο το μεσημερι στο Plaisir στη Θεσσαλονικη μαζι με τον αδερφο μου.
Πηγαμε για εναν καφε και με πηρε η μαμα μου τηλεφωνο. 
Ανησυχη αρκετα και δεν μου τα ελεγε και πολυ καλα... 
-Τι εγινε μαμα; Ο Ρουντυ τι κανει; Τον πηγατε στο γιατρο; 
-Ναι τον πηγαμε. Θα τα πουμε οταν γυρισεις Αθηνα.
-Οχι πες μου τωρα! Πρεπει να αγχωθω; 
-Ε...Ναι. 
-Γιατι τι εγινε;
-Να.. Ο Ρουντυ εχει μυικη δυσπλασια. (αυτο σημαινει πως τα ποδια του δεν εχουν αναπτυχθει σωστα. η ασθενεια αυτη μπορει σταδιακα να οδηγησει σε παραλυση)
-...(τα πρωτα δακρυα αρχισαν να κυλανε στα μαγουλα μου)
-Ε! Μελινα με ακους;
-Ναι σε ακουω. Πες μου τι θα γινει τωρα;
-Θα κανουμε οτι μπορουμε για να τον σωσουμε. Θα τον παμε στο χειρουργο και θα μας πει. Να εισαι ψυχραιμη και να σκεφτεσαι οτι του δωσαμε πολλη αγαπη και μακαρι να γινεται εγχειρηση και να τον εχουμε πολλα χρονια ακομα. Το σημαντικο ειναι να μην υποφερει...

Δε μπορουσα πια να μιλησω. Ειχα ξεσπασει σε λυγμους. Ο αδερφους μου τα ειχε χασει. Δε ρωτουσε. 

-Αντε κουκλα μου να περασετε καλα, φιλακια στον αδερφο σου. 
-Ναι μαμα. Αντιο.

Προσπαθω να ηρεμησω και λεω στον αδερφο μου: Ο Ρουντυ ειναι αρρωστος. Και μαζι του ειχα αρρωστησει κι εγω... Ηθελα να φυγω απο κει. Να γυρισω στο σκυλακι μου. Και μονο στην ιδεα πως θα τον εχανα ειχα τρελαθει... 
Τις επομενες μερες και μεχρι να γυρισω στην Αθηνα καθομουν σε αναμμενα καρβουνα. Καθε μερα ρωτουσα τη μαμα τι κανει ο μικρος, αν μιλησαν με το γιατρο και τι τους ειπε.  Τελικα γυρισα στην Αθηνα και η μαμα με τον αντρα της πηγαν το Ρουντυ στον χειρουργο.
-Εγχειρηση αμεσα. Στο τσακ τον προλαβατε. Τα πραγματα ειναι ασχημα αλλα μπορουμε να τον σωσουμε. Θελει ομως πολλη προσοχη μετα. Αυτα ηταν τα λογια του γιατρου. 

Δεν ηθελα να ακουσω κατι αλλο. Ενα δειλο χαμογελο και μια και μοναδικη ευχη. Να πανε ολα καλα. 

Πεμπτη 15 Απριλιου. 
Δεν εχω κοιμηθει ολο το βραδυ. Ηταν εντονες οι τελευταιες μερες. Ο Ρουντυ εγχειριζεται και ολα πανε καλα. Ευτυχως... Το απογευμα παμε και τον παιρνουμε απο την κλινικη. Ειναι καλα. Κουρασμενος μονο και ακεφος. Το ευτηχημα ειναι πως δεν ενιωθε πονο 
Τα χειροτερα δεν εχουν ερθει ομως. Για ενα μηνα το σκυλι πρεπει να ειναι υπο την πληρη επιβλεψη μας. Αυστηρα απαγορευτικα τα τιναγματα και οι οποιες κινησεις ζοριζουν το ποδι του.
Δυστυχως ολο αυτο ειναι πολυ δυσκολο για ολους μας γιατι κανεις δεν μπορει να ειναι μαζι του ολη την ημερα. Και ο Ρουντυ ειναι ενα παρα πολυ ατακτο σκυλι... 
Μεχρι σημερα ειναι γενικα καλα. Τελειωσαν τα φαρμακα, πονο δε νιωθει και ειναι οπως ηταν. Παντα ευδιαθετος και παντα ορεξατος για παιχνιδι!  Δεμενος ομως γιατι ειναι πολυ ζωηρος. 

Την τελευταια εβδομαδα ειναι πολυ ανησυχος. Ολοι αγχωνομαστε. Ειναι ζορικη η κατασταση. Δεν ειναι αστειο. Η μαμα μου εχει να κοιμηθει ενα μηνα γιατι ο μικρος ξυπναει ξημερωματα και κλαιει. Και εκτος αυτου τωρα εχει αρχισει και κανει κολπα. Τιναζεται, τρεχει- οτι δεν πρεπει δηλαδη. Τι θα τον κανουμε μου λετε;
Την επομενη εβδομαδα θα τον παμε στο γιατρο για ακτινογραφια. Ευχομαι να ειναι καθαρη και το ποδι του να ειναι καλα γιατι κανενας δε θα αντεξει δευτερη επεμβαση. Ουτε ο σκυλος αλλα ουτε κι εμεις... Ξερετε ποσα κοστιζει μια τετοια εγχειρηση;;; Ειναι και αυτο πολυ σημαντικο στις μερες μας...
Ειναι τοσο επιπονο και τοσο δυσκολο τελικα να εχεις κατοικιδιο! Αλλα τον αγαπαω τον μπαγασα! Πολυ. Νομιζω ειμαι ερωτευμενη μαζι του... Κι αυτος ομως! Αυτα που κανει σε μενα δεν τα κανει σε κανεναν! Εμενα περιμενει για να παιξει, εμενα περιμενει ακομα και για να φαει το απογευμα. Και του αρεσει μονο να ειμαι εκει στον χωρο. Θελει παρεα κι αυτος ο κακομοιρης...

Ξερω πως τετοιες μερες δεν ειναι και οτι πιο λογικο εγω να γραφω για ενα σκυλο. Οταν ομως αυτος ο σκυλος ειναι πολυ σημαντικο κομματι της ζωης πολλων ανθρωπων, οταν αυτος ο σκυλος ειναι οικογενεια; Εκει τι γινεται; Ειναι κομματι μου αυτος ο μικρουλης. 
Την "τραγικη" Τεταρτη ο Ρουντυ εγινε εννεα μηνων...


8 σχόλια:

kat. είπε...

πρώτον: να τον χαίρεστε..
δεύτερον: να τα εκατοστήσει..
τρίτον: πόσο κάνει μια τέτοια επέμβαση.. δεν έχω ιδέα..
τέταρτον: η γιαγια μου έλεγε το εξής.. "καλύτερα να αγαπάς τα ζώα παρά τους ανθρώπους"! έτσι..

melina είπε...

kat.

1ον: ευχαριστουμε παρα πολυ!
2ον: αυτο ευχομαι και θελω κι εγω!
3ον: περιπου 2000Ε...
4ον: οσο περισσοτερο γνωριζω τους ανθρωπους τοσο περισσοτερο αγαπω το σκυλο μου - η καπως ετσι...

;)

kat. είπε...

2.000 ευρώ????

ααααααααααααααααααααααααααα................................


(κραυγή ήταν αυτή! φαντάζομαι πως ακούστηκα και στην περιοχή σου)

melina είπε...

Ω ναι!

ακουστηκες, κι εγω νομιζω ειχα ακουστει σε ολη τη Θεσσαλονικη οταν το εμαθα. Το κακο και για το σκυλο αλλα και για την τσεπη του αντρα της μαμας ειναι πως χρειαζεται επεμβαση και το αλλο ποδι του. Οποτε βαλε αλλα δυο χιλιαρικα και ειμαστε οκ..!
Σημασια εχει να ειναι καλα το σκυλι και πρεπει να πω ενα μεγαλο μπραβο στον κο. Γ. Του αξιζει μετα απο οσα εκανε για τον μικρουλη...

kat. είπε...

ε.. τότε μην το συζητάς!
να πω και εγώ ένα μεγάλο μπράβο στον κο. γ. για όσα έκανε για τον μικρούλη!

υγ. άκου 2000 ευρώ!

melina είπε...

μα φυσικα του αξιζει. τοσο καιρο εχει σακατεψει τη μεση του να τον ανεβοκατεβαζει στις σκαλες- γιατι φυσικα και αυτο απαγορευεται για τον Ρουντυ.

υγ. αστα να πανε... το αλλο ποδι στη Θεσσαλονικη στην κτηνιατρικη. 200Ε!

ypnos είπε...

Και μη ξεχναμε οτι υπαρχουν γονεις που αγοραζουν (ναι, αγοραζουν σαν ενα κανονικο προϊον που θα εβρισκε καποιος σε ραφι σουπερ-μαρκετ) ενα κατοικιδιο, ειτε γατα ειτε σκυλο, για το μαλακισμενο τους και σαν το βαρεθει ή μεγαλωσει περα των ανελπιδων μεγεθων που αυτοι αυθαιρετα οριζουν, το πετουν στους δρομους.

Πολλα μπραβο.

melina είπε...

Ypne,

αγοραζουν κατοικιδια οπως αλλοι αγοραζουν ζωες...

Πολλα μπραβο ναι!