22 Φεβ 2010

Δευτερα, 22 Φεβρουαριου

Σημερα με εχει πιασει μια μελαγχολια... 
Εκεινη η γλυκια μελαγχολια... Που το μονο που θες ειναι να καθεσαι μονος, αγκαλια με τις σκεψεις σου και να ακους μουσικη, η να διαβαζεις, η απλως να καθεσαι...
Εγω ακουω μουσικη... Τραγουδια που μου θυμιζουν κατι... Που μου φερνουν στο μυαλο εικονες απο τη ζωη μου-τη μεχρι τωρα ζωη μου- και φερνουν δακρυα στα ματια... Αλλα τα δακρυα ειναι λυτρωση, ανακουφιση... Χωρις λογο και αφορμη. Απλα για να ξεσπασεις!

Μερα αυτοκριτικης σημερα. Τωρα που τελειωσε η εξεταστικη σκεφτομαι ποσες μαλακιες εκανα τα προηγουμενα χρονια. Ποσο αφεθηκα. Ξεπερασα τα ορια του "ωχαδερφισμου" και τωρα το πληρωνω. Δεν πειραζει ομως, ολα μαθηματα ειναι, μαθηματα που μας κανουν καλυτερους ανθρωπους... 

Θυμαμαι την Τεταρτη, που πηγα να μαθω πως τα πηγα στο Εργαστηριο Ραδιοφωνου και αν η εργασια μου ηταν καλη, ποσο αγχος ειχα. Και ακουω να βγαινουν απο το στομα του καθηγητη οι λεξεις : "Μελινα, το δελτιο ειδησεων ηταν εξαιρετικο!" κι εγω να θελω να ουρλιαξω, να τρεξω να τον αγκαλιασω και να του πω ποσο χαιρομαι! Οι κοποι μου αμοιφθηκαν με τον καλυτερο τροπο. Επιτελους το ονειρο μου φανταζει πιο κοντινο απο ποτε... Ο καθηγητης σου, ο ανθρωπος που σεβεσαι και ακους με καθε λεπτομερεια οτι λεει, σου δινει ελπιδες και σου λεει οτι εκανες ενα εξαιρετικο δελτιο. Ποιος; Εσυ, που μεχρι προτεινος δεν διαβαζες καν ειδησεις!

Ακουω Χαρουλα... "Οταν πινει μια γυναικα κι οταν παραφερεται...". Θυμαμαι που πηγα στο Παλλας. Σε ενα καταμεστο θεατρο με τη Χαρουλα στα καλυτερα της. Και τι δεν ειπε. Αστειευτηκε με τον κοσμο, τραγουδησε τις μεγαλυτερες επιτυχιες της, αν και τραγουδια οπως το "Ξημερωνει" και το ¨Τσιγαρο ατελειωτο¨ μου ελειψαν, και πανω απο ολα καταφερε να μας παρει μαζι της στο ταξιδι της... Να μας συνεπαρει, παρολο που καθομαστε σε καρεκλες, δεν ειχαμε ποτο και τσιγαρο παρα μονο εκεινη να μας παρακινει να ζησουμε τη στιγμη μαζι της.
Το πετυχε! 

Καθως ηταν η πρωτη φορα που θα την εβλεπα live, ημουν καχυποπτη για το τι επροκειτο να παρακολουθησω... Ομως ειλικρινα δεν εχω λογια... Η αισθηση που μου αφησε αυτη η μουσικη παρασταση ηταν πως καποιος μου διηγειται μια ιστορια, με αρχη, μεση και τελος. Μια καλογραμμενη ιστορια. Την ιστορια της ζωης του. Της ζωης μου. Της ζωης μας!

Αυτα για σημερα... Εχω ηδη σταματησει το γραψιμο τουλαχιστον δεκα φορες για να παρω μια ανασα, να αναστεναξω... Ας αφησω τη μουσικη να μιλησει...

Κι επειδη μιλησα πολυ.. Και ειπα πολλα, σας αφηνω με την μοναδικη Χαρουλα...

4 σχόλια:

ypnos είπε...

Οι μαλακιες που δεν επαναλαμβάνονται, παύουν να είναι μαλακιες.

Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και το τώρα δεν κρατάει για πάντα ;)

Ξεκούραση κι υπομονή για την σχολή.



ΥΓ1 μπράβο για καθηγητή.
ΥΓ2 στα λεγα για Χαρουλα.
ΥΓ3 μέρα χωρίς Άννα. Πως σου φαίνεται;
ΥΓ4 η μελαγχολία είναι πάντα ανειλικρινης.

melina είπε...

Ypne,

Σιγουρα δεν θα επαναληφθουν. Κουραστηκα!

"Ζησε το σημερα, ξεχνα το χθες, γ*** τους ολους και κανε ο,τι θες" σαν να λέμε;

Ξεκουραση; Μαθηματα!

Ο καθηγητης ειναι ισως ο καλυτερος καθηγητης που ειχα ποτε εκει μεσα.
Μου τα λεγες, αλλα μετα απο την αποτυχημενη εμφανιση της στο Λαζοπουλο ειχα απογοητευθει...
Μερα χωρις Αννα;; Ποτε!!!
Ανειλικρινης; Δε θα το λεγα. Ειναι απλως μια κατασταση. Οταν εχεις συσσωρευμενη πιεση και πολλα μεσα στο μυαλο σου, μελαγχολεις!

ypnos είπε...

Κοιτα, αν θελεις καποιο τραγουδι απολυτου μηδενισμου, μη κοιτας μακρια.. Οι στιχοι που γραφεις ειναι μικροι μπροστα στο:

"FUCK IT ALL! FUCK THIS WORLD!
FUCK EVERYTHING THAT YOU STAND FOR!
DON'T BELONG! DON'T EXIST!
DON'T GIVE A SHIT!
DON'T EVER TOUCH ME!
and don't you fuckin' judge me!"

φυσικα ειναι το Surfacing των Slipknot

Οι καθηγητες κρινονται απο αυτα που μεταφερουν στους μαθητες τους. Κι το ποσο χρησιμο ειναι αυτο, θα το κρινεις οταν εξασκεις τις σπουδες σου σε λιγα χρονια.

Ο Λαζοπουλος κανει τηλεοραση. Η τηλεοραση εχει την δικη της εικονα :)

Μερα χωρις Αννα! Αμην και ποτε!

Η μελαγχολια ειναι ανειλικρινης γιατι οταν μπαινεις σε αυτη την νοοτροπια, ψυχολογια, φαση, τοτε δεν σκεφτεσαι ψυχρα ή καθαρα και πολλες εικονες του παρελθοντος εμφανιζονται μπροστα σου χορευοντας μαζι με αυτες ενος ιδεατου μελλοντος. Εκει ειναι η παγιδα.

Φιλια,

melina είπε...

Το μοτο αυτο, που νομιζω γνωριζεις κι εσυ, υπαρχει τυπωμενο σε μπλουζακι!

Ε, το περιμενα οτι θα ειναι Slipknot...

Τον συγκεκριμενο καθηγητη νομιζω οτι θα τον ευγνωμωνω παντα, γιατι ειναι ο μοναδικος τοσο συνεργασιμος και τοσο αναλυτικος στις εξηγησεις που δινει περι τεχνικων- κυριως- θεματων.

Και η Χαρουλα την δικη της. Ειχα γραψει και τοτε, οτι αυτο το στυλ "μπεμπεκα" δεν της παει!

Μερα χωρις Αννα; Χα! Αυτο δεν υφισταται!

Ισως εχεις δικιο αλλα δεν συμφωνω στη χρηση της λεξης ανειλικρινης. Δεν νομιζω οτι οταν μελαγχολεις δεν βλεπεις καθαρα...

Φιλια!