18 Νοε 2009

Τεταρτη, 18 Νοεμβριου

Εχθες πηγα στην πορεια. Με τρεις ωρες υπνο και τρελες ακεφιες ξεκινησα την μερα μου με τον ηχο ενος τρυπανιου αλλα και φοβερο πονοκεφαλο, δεν ενιωθα τα ποδια μου, δεν μπορουσα να μιλησω, νευρα πολλα, αλλα δεν το εβαλα κατω! Ως γνησιο κριαρι αλλωστε οταν βαζω κατι στο μυαλο μου αν δεν το πετυχω θα σκασω! Ετσι λιγο μετα τις δεκα ξεκινησα για το σπιτι του Παναγιωτη. Θα πηγαιναμε μαζι στην πορεια. Αφου φαγαμε τα κρουασαν μας, ηπιαμε τον καφε μας(εγω δηλαδη) και προετοιμαστηκαμε καταλληλα ξεκινησαμε. Πηγαμε πρωτα απο το Πολυτεχνειο. Χαμος, ΚΝΕ ΚΝΕ ΚΝΕ παντου. Α! Και καπου εκει και η ΠΑΣΠ... Μετα Εξαρχεια. Φαγαμε σε ενα τελειο μαγαζι και πολυ φθηνο και κατηφορησαμε για Σταδιου. Ολοι μαζι απο Ιπποκρατους με φωνες, πανο και την απαραιτητη ενεργεια. Στη Σταδιου μειναμε για μιαμιση ωρα περιπου. Φωνες, γελια, τραγουδια και πολλα συνθηματα σε σημειο που ενιωσα σαν να ειμαι εκδρομη. Μπα δεν μπορει λεω θα με πιασει το αγωνιστικο μου πνευμα. Κατα τις 5 και κατι η πορεια ξεκινησε. Στην αρχη ολα σουπερ. Ενταση και οι φωνες να ακουγονται σε ολο το κεντρο, αλλα κατι δεν μου κολλαγε. Η πορεια συνεχιζεται... Φτανουμε λιγο μετα απο το Χιλτον και ξεκινουν τα καλα... Δακρυγονα, ματια που τσουζουν, βαζελινη για να μην παθουμε κανενα κακο και οι φωνες δυναμωνουν, τα συνθηματα αγριευουν και μαθαινουμε για τα επεισοδια στην Αμερικανικη πρεσβεια. Του χρονου παλι τα ιδια...
Ενα κινουμενο πτωμα εφτασα σπιτι, συρθηκα μεχρι το δωματιο, εβαλα τη φορμιτσα και το φουτερακι μου και ξαπλωσα. Ενα σας λεω... Κοιμηθηκα 12 ωρες! Ξυπνησα και δεν ηξερα τι ειχει γινει,που ημουν και αν ηταν πρωι η βραδυ...
Ξυπνησα ομως με μια γλυκια φωνουλα... Ειχε ερθει βλεπεις το βαφτιστιρακι μου! Ο Αλεξακος μου! Αυτος οσο παει ομορφαινει απιστευτα! Ειναι 4 και ηδη καιει καρδιες... Αφου του εδωσα ενα παραμυθι που του ειχα παρει και το διαβασαμε αρχισε τις ζωγραφιες.. Ενα σπιτι που στην πορεια μας προεκυψε ρομποτ κατι ανθρωποι με ροδες κι αλλα τετοια. Κι εγω απο διπλα τον καμαρωνα. Ειναι μαγικο να βλεπεις ενα μωρακι να εξελισσεται σε ανθρωπο. Μεχρι και για το Πολυτεχνειο τους μαθαινουν τωρα στους παιδικους σταθμους το ξερατε; Σκεφτομαι οτι πρεπει να παω καποια στιγμη απο το σπιτι να τον δω να τον χορτασω.. Να δω ποτε..
Σημερα ειχα και μαθημα. Βεβαια! Μετα απο μια ολοκληρη εβδομαδα φορεσα τον τιτλο φοιτητρια και βγηκα στο δρομο! Ηταν τελεια παλι. Ηχογραφησαμε δελτιο ειδησεων. Αραγε ποτε θα κανω αληθινα δελτια ειδησεων σε αληθινο ραδιοφωνικο σταθμο;! Απο χθες εχω παθει ενα συνδρομο γλυκας... Δεν ξερω πως αλλιως να το πω! Θελω συνεχεια σοκολατα. Ισως ειναι εκεινες οι μερες του μηνα που μαλλον πλησιαζουν, ισως παλι να ειναι... χμμμ... δε ξερω... Παντως εγω θα παω να τσακισω ενα εκλερακι τωρα! χα χα!


Υ.Γ Αληθεια εσεις πηγατε στην πορεια;

3 σχόλια:

YpNoS είπε...

Μου θυμισες την θεια Δημητριαδη και τα "live" της με Μαρκοπουλο, Θεοδωρακη κ.α.

Πολυτεχνειο τελος, ασυλο τελος, φοιτητικο κινημα μυθος.
Sad but true, η ψυχολογια της μαζας εχει παντα μα παντα προβλεψιμα χαρακτηριστικα. Το μονο κακο ειναι οτι τα προβατα αυξανονται και οι λυκοι γινονται ολο και πιο νεοι.

Τα λεμε σε λιγες ωρες απο κοντα.

-d

ΥΓ1: Τα ταξι στην Αθηνα ειναι ο λογος που ταλαιπωριεμαι με το αμαξι.
ΥΓ2: Γιαννη, Γιαννακη μην σε ξανακουσω να διαμαρτυρεσαι για τα καψωνια μου, παλιοκαψουρη :p

kat. είπε...

πω πω..
γεμάτη μέρα.. δεν μπορώ να πω! αναπόλησα την καλύτερη περίοδο της ζωής μου που σπούδαζα, έφευγα από το σπίτι μου το πρωί και δεν ήθελα ποτέ να γυρίσω πίσω. όλα τα έβλεπα όμορφα, όλα ήταν ιδανικά, είχα ανέβει πάνω στο σύννεφο μου, νόμιζα πως όλος ο κόσμος μου ανήκει και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει. θεωρούσα πως ακόμα και τα φυλλάδια που μου μοίραζαν στον δρόμο, είχαν απέεεεεεραντη ομορφιά!
πλέον προσγειώθηκα!!
εσυ, μην το κάνεις ακόμη! ζήσε τις φανταστικές φοιτητικές σου μέρες και μην χάσεις τον ενθουσιασμό που έχεις απέναντι στα πράγματα..

(ω.. θεέ μου! έχω χάσει το στυλ μου! σαν κωλόγρια γράφω!!!!)

eva είπε...

xara sto kouragio sou me tis poreies.tha egrafa ta tou ypnou alla me prolabe,opote den exw para na symfwnhsw apoluta mazi tou.